braintree FC - UK

Jarenlang heeft de v.v. Rhoon jaarljks een uitwisseling gehad met FC Braintree uit Engeland. Ontstaan door de contacten die Cock Stedehouder daar had, werd er jaarlijks met een groep C en D spelers hetzij met de boot naar Engeland gereisd, of zij kwamen met de boot naar Hoek van Holland. Op de plaats van bestemming werden ze dan bij gastgezinnen ondergebracht en werd hen een weekeinde sport, spel en cultuur aangeboden. Het is een keer opgehouden vanwege een wederzijds gebrek aan gastgezinnen en organisatie, maar het is wel weer een van die internationale contacten waar de jeugd met plezier op terug kan kijken......

De C-selectie van Rhoon en Braintree in 2007

braintree tour 2007

Vrijdag 6 april.

We zouden om ±12.00 uur verzamelen, maar de eersten kwamen al om 11.30 uur binnen. Omstreeks 12.15 uur was iedereen er en kregen we instructies (inclusief een mooi rood door Brent-OCC gesponsord Rhoon-vest) in de kantine. Een klein kwartier later stapten we in de bus van Connexxion, geregeld door Ron van Hooft, die ons naar Hoek van Holland bracht. Daar aangekomen verzamelden we ons in de vertrekhal, waar we toch wel erg lang moesten wachten voor we in konden schepen. Uiteindelijk kregen we groen licht om door de douane te gaan en werden we met een bus aan boord van de Stena Trader gebracht. Eenmaal aan boord mochten we onze bagage opslaan in een passagiershut en konden we ons verspreiden over de zitruimte. Hier begonnen we met een (warme) maaltijd, om vervolgens TV te kijken, lekker even te zitten of om op het parkeerdek te “jumpen”, onder het toeziend oog van enkele begeleiders. Na een goede 2 ½ uur gevaren te hebben, hadden de meesten het wel zo’n beetje gezien en werd besloten om naar de bioscoop te gaan. Dit was namelijk het enige vertier op deze vrachtboot, naast de zithoek. Hier werd naar de film “Blood Diamond” gekeken, over een ex-huursoldaat uit Zimbabwe en een visser die verborgen diamanten proberen te vinden. De eerste om zijn smokkelpraktijken te financieren, de tweede om zijn zoon en vrouw vrij te kopen. Het verhaal speelt zich af temidden van de chaos en burgeroorlog waarin Sierra Leone in de jaren negentig was verwikkeld. Na afloop van de film was het alweer bijna etenstijd en was de Harwich al in het zicht. Het was inmiddels 19.30 uur (Engelse tijd) en waren toch wel blij dat de reis erop zat. Na uiteindelijk als laatste van de boot gegaan zijnde, wat nogal wat voeten in aarde had daar alle koffers uit de hut weer naar beneden gebracht moesten worden (door de drukte) en met een busje (8 persoons) naar de aankomsthal gebracht werden, waar de douane ons verwelkomde, eindelijk de ontmoeting met de gastouders. Vervolgens werden alle kinderen ingedeeld en kon er kennisgemaakt worden. Na deze kennismaking ging iedereen met hun gastouders naar hun slaapadres in Braintree (en goede 3 kwartier rijden) en ging een deel van de begeleiding nog even naar de pub. Zoniet ondergetekende, Luuk Bijl en Maikel Storm, die ondergebracht werden op een oude Amerikaanse luchtmachtbasis, in the middle of nowhere (25 minuten rijden buiten Braintree), wat nu de thuisbasis is van het Ministry of Defense Police corps. Voordeel hiervan was wel, dat we alledrie een kamer voor ons zelf hadden en dat het voetbalveld op maar twee minuten lopen was (op de basis), terwijl de rest dit zaterdag zou moeten rijden. Dus terwijl (volgens oud Engels gebruik) de pub om 23.00 uur stopte met bier? schenken, zaten wij met onze begeleider Jack en twee spelers van Braintree nog tot 1.16 uur te praten. Per slot van rekening konden wij zaterdag uitslapen.

Zaterdag 7 april.

Nadat om 8.00 uur de wekker afging en een echt Engels ontbijt van scrambled eggs met spek en saucijsjes en eventueel bonen in tomatensaus of ,door anderen, een gewoon ontbijt werd genuttigd, liepen we naar het voetbalveld toe. De zon stond inmiddels alweer lekker te schijnen en het beloofde weer een mooie dag te worden. Aangekomen op het voetbalveld stonden de eersten al een balletje te trappen. Omstreeks 10.00 uur was iedereen aanwezig en na omgekleed te hebben in de dug-out (kleedkamers hebben ze daar niet) begon de D met hun eerste wedstrijd tegen Braintree under twelves, the blue team (hun “D1”). Deze wedstrijd werd met 1-0 gewonnen door Rhoon. Vervolgens kwam de wedstrijd Braintree, the blue team tegen Braintree, the yellow team (hun “D2”) en daarna mocht Rhoon tegen het gele team. Ook deze wedstrijd werd door Rhoon gewonnen en wel met 8-1.

Tegelijkertijd werd in de sporthal op het terrein een vijf tegen vijf toernooi voor de C en de under fifteens georganiseerd. Hierbij werden de teams gemixt en kon men vast wennen aan elkanders voetbalkunsten.

Rond 12.30 uur was iedereen klaar met hun ochtendprogramma en konden hamburgers en saucijzen van de barbecue gehaald worden. Na de bbq mochten de begeleiders hun kunsten vertonen tegen de Engelse begeleiders. Onze begeleiding sleepten hier een mooie 3-0 overwinning uit en na deze attractieve wedstrijd begon het middagprogramma. Hierbij zouden de D-spelers een gemixt vijf tegen vijf toernooi in de sporthal gaan spelen, maar omdat het kwik inmiddels was opgelopen naar zomerse waarden, werd besloten om een potje te gaan honkballen. Ook dit werd met groot fanatisme en enthousiasme gedaan en stond iedereen te stralen op het veld. Wie hierbij gewonnen heeft, zullen we nooit weten, maar het belangrijkste was, dat iedereen het naar zijn zin had.

Inmiddels werd op het andere veld de wedstrijd aangevangen tussen Braintree under fifteens en Rhoon C, uitslag 10-0. Na deze toch wel teleurstellende nederlaag, vanaf onze kant gezien, had iedereen vrij om nog wat te voetballen, te honkballen of om, genietend van het zonnetje, zijn Engels wat te verbeteren. Niet dat dit laatste nodig was, want zelfs de jongsten onder ons, die nog geen Engelse les gehad hebben, konden zich goed verstaanbaar maken. Rond een uur of vijf vertrok iedereen weer met en naar hun gastgezin om zich klaar te gaan maken voor de feestavond, welke om 19.00 uur zou beginnen.

Nadat iedereen zich gedoucht had (was namelijk niet mogelijk op de accommodatie) en opgeknapt was, kwam iedereen weer binnengedruppeld om aan het feest deel te gaan nemen. Hier kon tevens wat gegeten worden en onder het genot van een drankje gedanst worden. De Nederlandse jeugd was echter buiten bezig om de Engelsen het “jumpen” bij te brengen. Aan het eind van het feest kregen we nog wat toespraken en werden ‘relatiegeschenken’ uitgewisseld. Hierbij werden de Engelsen uitgenodigd om volgend jaar naar Rhoon te komen, wat gaarne geaccepteerd werd. Wij hadden een klein hoopje om volgend jaar weer naar Engeland te gaan, daar Braintree dan 110 jaar bestaat. Dit feest is echter alleen weggelegd voor hun eerste elftal en de jeugd heeft geen uitnodiging gehad. Rare jongens, die Engelsen.

Na het zingen van het onvermijdelijke “You never walk alone” (zonder muzikale begeleiding dit keer) en het Rhoonse strijdlied ging een ieder weer naar zijn slaapplaats.

Zondag, 8 april.

Deze dag had iedereen vrijaf en konden de gastouders zelf verzinnen wat ze wilden doen. De meesten begonnen met lekker uitslapen, anderen stonden weer vroeg op voor een ochtendwandeling om deze af te sluiten in een Jacuzzi. ’s Middags gingen enkelen bowlen, anderen zijn naar een soort Snowworld geweest, waar ze konden sleeën op een borstelbaan en weer anderen zijn een dagje naar Londen geweest. Ook ’s avonds bleef de jeugd bij hun gastouders, terwijl de begeleiding afgesproken had in een pub voor een korte evaluatie van de dag en het programma van de volgende dag door te nemen. Vervolgens gingen de meesten weer vroeg naar bed, omdat we de volgende dag om 7.00 uur in Harwich moesten zijn om in te checken.

Maandag, 9 april.

’s Ochtends vroeg ging de wekker alweer en werd de reis naar Harwich aangevangen. Ondergetekende kwam daar als laatste aan, dus gaan we ervan uit dat iedereen op tijd aanwezig was. Vervolgens afscheid nemen van de gastgezinnen en aan boord. Dit ging aanzienlijk sneller dan in Hoek van Holland, er was, voor een enkeling daargelaten, geen paspoort controle, dus konden we zo door lopen. De terugreis werd gemaakt aan boord van de Stena Brittanica, wat wel gewoon een passagiersschip is, zodat er meer vertier is te vinden. Dus na een goed plaatsje te hebben gevonden in de zithoek op Deck 8, en we de haven verlieten, ging ook de jeugd hun eigen weg. Op de inspectieronden over het schip kwamen we dan ook geregeld Rhoon spelers tegen (goed herkenbaar met hun rode vesten). Na een 7 uur gevaren te hebben, wat dit keer veel korter leek, was Hoek van Holland weer in het zicht en werden de eerste telefoontjes al weer gepleegd. Bij de aankomsthal zagen we de Connexxion bus al weer staan en kregen te horen dat deze ons aan boord op mocht komen halen. Dus toen we met de bagage naar het laadruimte mochten lopen, stond de bus al klaar. Vervolgens snel door de douane (we mochten dit keer zo door rijden) en richting Rhoon. Hier stond om 17.30 uur (Nederlandse tijd) al een ontvangstcomité klaar, wat ons, geheel volgens het geplande tijdschema, kwam verwelkomen.

Nadat iedereen uit de bus was en de ouders begroet waren, kon iedereen zijn bagage opzoeken en werd nog even naar de kantine gegaan voor een afscheidsrede. Na een half uur was iedereen daar ook weg en was er weer een fantastisch weekend afgesloten.

Ter afsluiting nog een woord van dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt, te weten:

Alle Sponsoren, zonder hun was dit niet mogelijk geweest;
Alle Engelse gastouders;
Alle D- en C-spelers welke meegegaan zijn;
Alle begeleiders, met name Jaap en Frank Bouterse, Cock en Ria Stedehouder, Boudewijn de Ridder, John Pelgrom, Peter Groenenboom, André Bloem, Luuk Bijl, Maikel Storm, Willem Heijboer en Erik Polder.

Rose.